ﻣﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺠﺰ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻫﻨﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺎ ﺯﺍﻫﺪ ﺑﯽ ﻣﺎﯾﻪ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺛﻤﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺮﺧﯿﺰ ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﭼﺎﺭﻩ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ
ﺟﺰ ﺟﺎﻡ ﻣﯽ ﻭ ﻣﻄﺮﺏ ﻭ ﺳﺎﻗﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ
••••••••••••
ﺑﻌﻀﯿﺎ ﻣﯿﮕﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺭﺯﺷﺶ ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ !
ﻣﮕﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﯽ
ﺍﺭﺯﺵ ﺑﺸﻪ !
••••••••••••
ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻫﺎ ﻧﺠﯿﺒﯽ
ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻋﺠﯿﺒﯽ
ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺒﯽ
••••••••••••
ﮐﺎﺵ ﺗﻮ ﭼﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﻗﻨﺪ !
ﺗﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﻓﺪﺍﺕ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺗﻠﺨﯽ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ
ﺭﻭ ﺣﺲ ﻧﮑﻨﯽ !
••••••••••••
ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺘﺎﺑﺪ ، ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ
ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﺮﻭﺩ
ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ، ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ . . .
••••••••••••
ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ
ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺘﯽ ﭼﻮﻥ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺍﺯ
ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺷﺖ . . .
••••••••••••
ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺸﻖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﻭ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻋﻤﺮ . . .
••••••••••••
ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﺍﺭ ﺳﺮ ﮔﯿﺴﻮﯾﻢ ﺑﻨﺪ / ﭘﻨﺪ ﺑﺲ ﮐﻦ ﮐﻪ
ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﻡ ﭘﻨﺪ
ﺩﺭ ﺍﻣﯿﺪ ﻋﺒﺜﯽ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻦ / ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ
ﺁﺧﺮ ، ﺗﺎ ﭼﻨﺪ . . .
••••••••••••
ﺩﯾﺪﯼ ﺁﻧﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻧﺪﯼ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﯾﺎﺭﺗﺮﯾﻦ /
ﺳﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﯽ ﺯ ﻋﺸﻘﺶ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺗﺮﯾﻦ
ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﻨﻢ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﺗﺮﯾﻦ / ﭼﻪ
ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﺗﺮﯾﻦ ﺷﺪ ، ﭼﻪ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﺗﺮﯾﻦ . . .
••••••••••••
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ
ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺣﺎﺟﺖ ﺍﺳﺖ
ﺩﯾﺪﻥ ﺭﺥ ﻣﺎﻫﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ . . .
••••••••••••
ﻫﺮﺯ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭﯾﺎ ﻫﻮﺱ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ
ﺳﺮﯼ ﺑﺰﻧﻪ
ﺑﺮﺍﺵ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﯾﺎ
ﻧﻪ
ﻣﻬﻢ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ . . .
••••••••••••
ﻋﺸﻖ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﺍﻭ ، ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﻧﺎﻟﻪ
ﮐﻨﺎﻥ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﭼﻮﻥ ﻏﺮﯾﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﯿﺎﺯ / ﺩﺍﻣﻦ
ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ . . .
••••••••••••
ﯾﮏ ﺳﺒﺪ ﺩﺭﺩ ، ﯾﮏ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﻣﺮﮒ ، ﻭ ﻟﺒﺎﺳﯽ
ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺸﻨﯽ ﺑﺰﺭﮒ
ﺧﻮﺍﻩ ﻧﺎﺧﻮﺍﻩ ﻫﻤﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ . . .
••••••••••••
ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺩﺭ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ، ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺑﺎ
ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﮐﻮﭼﯿﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ . . .
••••••••••••
ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺋﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻨﻢ ٬ ﺩﺭﯾﺎ ﺗﻮﺋﯽ ﻗﺎﯾﻖ
ﻣﻨﻢ
ﺍﮔﺮ ﺩﺯﺩﯾﺪﻧﺪ ﻗﺎﯾﻘﺖ ﺭﺍ ٬ ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ ٬ ﺳﺎﺭﻕ
ﻣﻨﻢ !!
•••••••••••